تهیه آسفالت از قیر
ساخت آسفالت شامل اختلاط نسبتهای معینی از مصالح سنگی با قیر و تولید مخلوط همگنی می باشد كه با تركیب درصد معینی و معیارهای دما یا محصول نهایی مطابقت داشته باشد. پیش از اختلاط، مصالح سنگی را باید با یكدیگر مخلوط كرد تا دانه بندی مورد نیاز حاصل شود. سپس برای حذف رطوبت، مصالح سنگی تا دمای لازم برای پوشش داده شدن توسط قیر حرارت داده می شوند.
اولین روش تولید مصالح پوشش دار (در حدود ۱۸۵۰) با استفاده از یك سینی كم عمق قرار گرفته بر روی یك اجاق زغالسنگی بود. مصالح شكسته و تقریبا دانه بندی شده بر روی سینی حرارت داده می شدند و پس از خشك شدن قیر به آنها اضافه شده و مخلوط بصورت دستی هم زده می شد. ماشین آلات مكانیكی در اواخر قرن نوزدهم توسعه داده شدند. این ماشین آلات بر اساس مخلوط كنها بتون ساخته شده بودند و شامل خشك كنهای استوانه ای با استفاده از شعله زغالسنگ برای خشك و گرم كردن مصالح سنگی بودند. سپس مخلوط كنهای پارویی یا پاگ میل كه روی یك محور چندین تیغه داشتند توسعه داده شدند كه برخی از آنها تا دهه ۱۹۲۰ مورد استفاده قرار می گرفتند.
سه نوع خشك كن مصالح در انگلیس توسعه داده شد:
۱. استوانه گردان طولانی
۲. خشك كن ستونی كه مصالح در آن به آرامی به سمت پایین حركت می كنند در حالیكه گازهای حاصله بسمت بالا رانده می شوند و
۳. خشك كن پیمانه ای استوانه كوتاه كه نمونه اولیه مخلوط كن گرمكن پیمانه ای می باشد.
در اوایل دهه ۱۹۳۰ و اواخر دهه ۱۹۴۰ نفت جایگزین زغالسنگ بعنوان سوخت گرمایش شد. در ابتداء گازهای داغ مشعل بداخل استوانه هدایت می شد ولی با پیشرفت فناوری مشعل بداخل استوانه منتقل شد كه هنوز هم این روش در حال استفاده می باشد.
افزودن دیدگاه جدید