ديگ بخار واتر تيوب چند مخزني :
از دو يا چند مخزن به منظور قراردادن دسته تيوب هاي به هم چسبيده و تشكيل ناحيه تبخير كنوكسيون استفاده مي شود. در اين ناحيه، سطوح حرارتي ايجاد شده، باعث بازيافت بخشي از حرارت گازهاي حاصل از احتراق مي شوند.
ديگ بخار واتر تيوب دو مخزنی :
در ساخت اين ديگ های بخار از شيوه اتصال انبساط لوله به مخزن استفاده شده است . در اين شيوه لوله از طريق سوراخي كه قطرش كمي از قطر لوله زيادتر است، وارد مخزن مي شود.
سپس با استفاده از غلطكهاي داخلي، قطر داخلي لوله را گشادتر مي كنند و بدين طريق لوله و مخزن به شيوه فلز به فلز كاملا به همديگر فشرده و (آب بندي) مي شوند. براي حصول اطمينان از محكم بودن لوله، عمل انبساط لوله تا كاهش %۱۰-۵ ضخامت ديواره لوله ادامه پيدا مي كند. ديگ هايي كه از اين شيوه اتصال استفاده مي كنند، به علت اشكال آب بندي لوله ها در فشارهاي بالا، فشارشان زير ۱۰۰bar است.
در فشارهاي بالاتر، در سوراخ بدنه ي مخزن، شياري ايجاد مي كند. در نتيجه لوله هنگام منبسط شدن به داخل اين شيار نيز كشيده مي شود و مقاومت بيشتري در برابر نيروي كشش خارجي پيدا مي كند. سر انتهايي لوله ها را بنابر طراحي ديگ بخار و استانداردهاي مربوطه، گرد يا اريب مي سازند. (شكل ۲-۴ / الف)
در مواردي كه بخار داغ با درجه سوپر هيت بالا و فشار زياد مورد نياز باشد، دسته لوله هاي ناحيه كنوكسيون كارايي چنداني ندارد. زيرا قسمت عمده حرارت گازها در داغ كننده هاي بخار جذب شده، و گازهاي خروجي از اين قسمت، با دماي پايين، به لوله هاي ناحيه كنوكسيون كه به علت بالا بودن فشار، اب با دماي اشباع در آنها جريان دارد، وارد مي شود . عوامل فوق باعث مي شود كه در مقايسه با ديگ هاي با فشار پايين، انتقال حرارت كمتري در اين ناحيه صورت گيرد
.
علاوه بر اين در ديگ هاي با فشار بالا ، اغلب لازم مي شود كه به منظور تامين ضخامت لازم پوسته ديگ، فاصله بين لوله ها را افزايش داد. اين امر موجب مي شود تعداد لوله ها و در نتيجه سرعت گازها و سطوح انتقال حرارت نيز كاهش يابد .
افزودن دیدگاه جدید